Seaborgium

106

Groep

Periode

Blok

Protonen

Elektronen

Neutronen

106

156

Algemene Eigenschappen

Atoomnummer

106

Atomair gewicht

[269]

Massa Getal

262

Categorie

Overgangsmetalen

Kleur

n.v.t.

Radioactief

Genoemd naar Glenn Seaborg, Amerikaanse kernchemicus en Nobelprijswinnaar

Kristalstructuur

n.v.t.

Historie

Wetenschappers werkzaam aan het Joint Institute for Nuclear Research in Dubna, USSR rapporteerden hun ontdekking van element 106 in juni 1974.

Synthese werd ook gerapporteerd in september 1974 aan het Lawrence Berkeley Laboratory door de medewerkers van de Lawrence Berkeley en Livermore Laboratories onder leiding van Albert Ghiorso en E. Kenneth Hulet.

Het werd geproduceerd door botsingen van californium-249 met zuurstofatomen.

Eletronen per schil

2, 8, 18, 32, 32, 12, 2

Electronconfiguratie

[Rn] 5f¹⁴ 6d⁴ 7s²

Er zijn 12 bekende isotopen van seaborgium

Fysieke Eigenschappen

Fase

Vast

Dichtheid

35 g/cm³

Smeltpunt

Kookpunt

Fusiewarmte

n.v.t. kJ/mol

Verdampingswarmte

n.v.t. kJ/mol

Specifieke Warmtecapaciteit

- J/g·K

Overvloedig aanwezig in de aardkorst

n.v.t.

Overvloedig aanwezig in het universum

n.v.t.

Verdiensten voor afbeeldingen: Wikimedia Commons (Atomic Energy Commission)

Het element is genoemd naar Glenn T. Seaborg, atoompionier en commissaris van de Atomic Energy Commission

CAS-nummer

54038-81-2

PubChem CID nummer

n.v.t.

Atoomeigenschappen

Atoomstraal

Covalentiestraal

143 pm

Electronegativiteit

Ionisatiepotentiaal

Atoomvolume

Thermische geleiding

Oxidatietoestanden

Toepassingen

Seaborgium wordt alleen gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek.

Seaborgium is schadelijk vanwege zijn radioactiviteit

Isotopen

Stabiele isotopen

Instabiele isotopen

²⁵⁸Sg, ²⁵⁹Sg, ²⁶⁰Sg, ²⁶¹Sg, ²⁶²Sg, ²⁶³Sg, ²⁶⁴Sg, ²⁶⁵Sg, ²⁶⁶Sg, ²⁶⁷Sg, ²⁶⁸Sg, ²⁶⁹Sg, ²⁷⁰Sg, ²⁷¹Sg, ²⁷²Sg, ²⁷³Sg

Belangrijke Links

Wikipedia

Encyclopaedia Britannica Wolfram Alpha Chemicool RSC Visual Elements WebElements

DubniumSgBohrium